اخیراً متنی در ارتباط با ویروس کرونا و رنسانس اسلامی در فضای مجازی منتشرشده است که طی آن ادعاشده است که همان‌گونه که طاعون در اروپا باعث دوری مسیحیان از دین و خرافات کلیسا شد، کرونا نیز باعث تضعیف باورهای دینی مردم در ایران و رویگردانی آن‌ها از روحانیت و نظام دینی خواهد شد. دراین‌ارتباط توجه به نکات این گزارش ضروری است.

به گزارش کربلایان به نقل از اتفاق کرمانشاه؛ اخیراً متنی در ارتباط با ویروس کرونا و رنسانس اسلامی در فضای مجازی منتشرشده است که طی آن ادعاشده است که همان‌گونه که طاعون در اروپا باعث دوری مسیحیان از دین و خرافات کلیسا شد، کرونا نیز باعث تضعیف باورهای دینی مردم در ایران و رویگردانی آن‌ها از روحانیت و نظام دینی خواهد شد. دراین‌ارتباط توجه به نکات زیر ضروری است:
۱٫ مقایسه اسلام با مسیحیت خرافی و ضدِّ عقل قرون‌وسطایی، و مقایسه قرآن با انجیل تحریف‌شده، و مقایسه کشیشان ضدِّ علم با روحانیت مسلمان علم‌گرا، مقایسه‌ای ناصواب است. اسلامی که صریحاً بر عدم برابری دانشمندان با غیر عالمان تصریح دارد و بارها انسان‌ها را ملامت می‌کند که چرا تعقل نمی‌کنید؛ چرا تفکر نمی‌کنید؛ چرا علم طلب نمی‌کنید؟ و پیامبرش جستجوی علم را حتی در چین (کنایه از دوری راه و سختی مسیر) توصیه می‌کند، با مسیحیتی که دانشمندان را به خاطر نظریه‌های علمی مغایر با باورهای کلیسا زندانی و اعدام و شکنجه می‌کرد، اساساً قابل‌مقایسه نیست.
۲٫ اتفاقاً قضیه کرونا نشان داد که اسلام با علم تعارضی ندارد و کاملاً یافته‌های علمی را می‌پذیرد. تعطیلی اماکن مذهبی و مساجد و تجمعات دینی، نشانگر پذیرش علم و آموزه‌های علمی توسط دین‌داران و مراجع دینی، برای حفظ جان و حیات انسان‌هاست. همه مراجع دینی در هر مقام و منزلت فقهی، یقیناً در مقابل دستورات بهداشتی مقلد دستورات علمی کارشناسان پزشکی و بهداشتی هستند. هیچ‌کس نمی‌تواند در این مقام معلومات خود را در رشته‌های دیگر پوششی برای نافرمانی در امور پزشکی و بهداشتی قرار دهد و نه‌تنها سلامت خود را به خطر اندازد ـ که گناهی بزرگی است ـ موجبات بیماری و هلاکت دیگران گردد. درواقع اگر متولیان امور دینی علیرغم توصیه‌های علمی و پزشکی به فعالیت اماکن و مراسم و تجمعات مذهبی ادامه می‌دادند، در آن صورت می‌توانستند آن‌ها را به ضدیت با علم و عقلانیت متهم کنند. حضور داوطلبانه بخشی از روحانیون در مراکز بیمارستانی و کمک به ‌پیشبرد امور درمانی و بهداشتی بیماران، خود دلیلی بر عدم تعارض علم و دین است.
۳٫ معجزه و کرامت اولیای الهی و اماکن مقدس، در مواردی صرفاً استثنایی اتفاق می‌افتند و در سایر موارد ما ملزم به قبول و پذیرش قوانین طبیعت و مبانی علمی هستیم. اگر معجزه روالی عادی و همیشگی و تکراری پیدا کند، دیگر معجزه نخواهد بود و تأثیری در گرایش ناباوران به دین نخواهد داشت. اما همین موارد استثنایی نیز همواره دریچه امیدی را برای دین‌داران باز می‌گذارند که در کنار توجه به اسباب و علل مادی و مراجعه به پزشک و علم و درمان، به کرامت اماکن مقدس و اعجاز اولیای الهی همچنان امیدوار باشند و مصادیق برآورده‌شدن این امیدواری‌ها در پرتو عنایات خداوندی و اولیای او، بسیار فراوان‌اند. بله در مقابل قواعد طبیعت، کعبه و بت‌خانه یکسانند. باران که ببارد، اگر سقف کعبه یا بت‌خانه ایزوگام نشده باشد، هر دو چکه خواهند کرد. اما اگر خدا بخواهد، دیوار همین کعبه به‌طور معجزه‌آسایی به صورتی استثنایی برای فاطمه بنت اسد شکافته می‌شود تا فرزند بی‌مثالش را در خانه خدا به دنیا آورد. به همین جهت، مؤمنان موظف به رعایت بهداشت و قواعد حفظ‌الصحه و استفاده از دارو و درمان و مراجعه به پزشک در صورت بیماری، هستند و اگر چنین اقداماتی را انجام ندهند مسئولیت شرعی خواهند داشت. در کنار این اقدامات، دعا و ارتباط با خداوند و اولیای الهی نیز تأثیرات چشمگیری در بهبود آلام روحی و جسمی مؤمنان و رفع مشکلات آن‌ها داشته‌اند. بنای خود پیامبران و معصومین نیز بر این نبوده است که همواره از طریق اعجاز و از راه‌های غیرعادی امور خود را به‌پیش ببرند و به اعجاز متوسل شوند؛ لذا بااینکه در مواردی افرادی را به طریق اعجاز شفا داده‌اند، اما در اغلب موارد اسباب و علل مادی را موردتوجه قرار می‌داده‌اند و در هنگام بیماری خود نیز به پزشک و دارو و درمان رجوع می‌کرده‌اند.
۴٫ مخالفت اکثر علمای دینی و دین‌داران با اقدام موهن فرد لیس‌زننده ضریح، بدین‌جهت نیست که قدرت اعجازی معصومین و اولیاء الهی در شفا دادن را ناممکن می‌دانند، بلکه به این لحاظ است که چنین افرادی سنت‌های الهی را تمسخر کرده و اعجاز را جایگزین همیشگی نظام و سنتی می‌کنند که خود خداوند در جهان قرار داده است. آن‌ها اسباب و علل مادی و عادی را انکار می‌کنند و انتظار دارند تا همه امور بر اساسی غیرعادی و اعجازی پیش روند و هنگامی‌که چنین چیزی رخ نمی‌دهد، ایمان و اعتقادات مردم را سست می‌کنند.
۵٫ برخلاف ادعای این افراد، کرونا باعث توجه بیشتر مردم به خدا و دین و معنویت شده است. مردمی که شیفته پیشرفت‌های خیره‌کننده علمی بشر و کشورهای قدرتمند شده بودند، با ظهور و گسترش کرونا، ضعف و درماندگی بشر بریده از دین و خدا را به عیان دیدند و متوجه شدند که انسان در برابر طبیعت و قدرت و مشیت الهی اختیار چندانی ندارد و هنوز هم در مسیر بی‌پایان علم در ابتدای راه است. کرونا هر منشائی که داشته باشد، ناشی از عدم توجه به فرامین و دستورات دینی و سنت‌های الهی است و ساخته‌وپرداخته دست بشر و عملکرد خلاف دین انسان‌ها است (اعم از خوردن حیوانات حرام‌گوشت یا رفتارهای غیراخلاقی و یا تکثیر آزمایشگاهی این ویروس توسط قدرت‌های شیطانی) «وَمَا أَصَابَکُمْ مِنْ مُصِیبَهٍ فَبِمَا کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ».
۶٫ در خصوص رابطه رعایت قواعد علمی بهداشتی و پزشکی با دین، باید گفت که اتفاقاً اماکن مقدس دینی و حرم‌های امامان و پیامبر و کعبه و مسجدالحرام از پاکیزه‌ترین و بهداشتی‌ترین مکان‌ها هستند که بارها در طول روز توسط متولیان و یا مؤمنان داوطلب نظافت و پاک‌سازی می‌شوند و دین‌داران موظف‌اند ضمن رعایت پاکی و بهداشت ظاهری و مادی، از آلودگی‌ها و ناپاکی‌های باطنی (مانند جنابت و حیض و …) نیز در این اماکن به دور باشند. حضور بدون کفش (فاخلع نعلیک انک بالواد المقدس طوی) با بهترین و پاکیزه‌ترین لباس‌ها و استفاده از بوی خوش و عطر، و حضور با وضو و یا غسل زیارت در اماکن مقدس بسیار توصیه‌شده است. غبارروبی و نظافت حرم مطهر رضوی توسط رهبر معظم انقلاب، نمایش عملی ضرورت پاک‌سازی این مکان مقدس و افتخاری برای معظم له تلقی می‌گردد.
۷٫ مؤمنان در هنگام حضور در اماکن مقدس می‌بایست هم مراقب بهداشت و سلامتی خود باشند و هم نسبت به رعایت سلامت دیگران حساس باشند و از انتقال و سرایت بیماری یا آلودگی به دیگران اجتناب ورزند و حقوق دیگران (حق‌الناس) را در این زمینه رعایت نمایند. اصرار به دیگران هم موجب مسئولیت شرعی و هم مستوجب ضمان و مسئولیت مدنی است و این الزام مخصوص زمان خاصی نیست بلکه مربوط به همه ایام و زمان‌هاست. اماکن مقدس چه قبل از گسترش کرونا و چه پس‌ازآن، همواره نظافت و پاک‌سازی و ضدعفونی می‌شوند.این امر نه‌تنها با قداست و مقام معنوی اولیاء الهی و حرم‌های مقدس منافاتی ندارد، بلکه اساساً ضرورت احترام به جایگاه رفیع آن‌ها ایجاب می‌کند که نظافت و پاکی ظاهری این اماکن نیز متناسب با قداست و پاکی معنوی آن‌ها حفظ شود.